Το Άγιον Όρος και η Ρωσική Πολιτική εν Ανατολή

“Τὸ βιβλίον τοῦτο δὲν πραγματεύεται οὔτε τὴν Ἱστορίαν τὴν μακρὰν καὶ ἔνδοξον τοῦ Ὄρους, τὸ ὁποῖον οἱ Αὐτοκράτορες τοῦ Βυζαντίου χωρίσαντες ἀπὸ τῶν λοιπῶν τῆς Αὐτοκρατορίας χωρῶν ἔστησαν μνημεῖον αἰώνιον τῆς εὐσεβείας αὑτῶν, καὶ εἰς τὸ ὁποῖον ὁ ἐν ἀρετῇ βίος τῶν ἐν αὐτῷ ἀσκητῶν καὶ ὁσίων προσέδωκε τὴν ἐπωνυμίαν Ὄρος Ἅγιον, οὔτε τὴν περιγραφὴν τῶν ἐν αὐτῷ θησαυρῶν τῆς τέχνης καὶ τοῦ λόγου, οὔτε τὸν τρόπον τῆς ἐν τῷ παρόντι ἀσκήσεως τοῦ μοναχικοῦ βίου ὑπὸ τῶν ἐν αὐτῷ βιούντων χιλιάδων μοναχῶν· πραγματεύεται τὴν χαρὰν καὶ τὴν λύπην, τὰς ἀγωνίας καὶ τὰς ἐλπίδας τῶν ἐν αὐτῷ μοναχῶν, οἵτινες ἐν ᾧ εἶχον ἀκόμη ὑγροὺς τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκ τῶν χαρμοσύνων δακρύων, διότι εἶδον καὶ ἐψηλάφησαν τὸ εἴδωλον τῶν ἐλπίδων αὑτῶν, Κωνσταντῖνον τὸν ΙΒ΄, τὸν ζῶντα διάδοχον τῶν ἀοιδίμων ἱδρυτῶν τῶν Μονῶν αὑτῶν Ἑλλήνων αὐτοκρατόρων, εὑρέθησαν ἀντιμέτωποι πρὸς τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου τὸ ἰδιοτελὲς καὶ ἄδικον, τὸ πάσῃ μηχανῇ ἀγωνιζόμενον νὰ ἀποσπάσῃ ἀπὸ τῶν χειρῶν αὐτῶν τὸν πολύτιμον θησαυρόν.”

Από τον πρόλογο της Α᾽ έκδοσης